Besluiten maken op basis van ervaring of theorie? Onderzoek heeft uitgewezen dat veel besluiten in de praktijk worden genomen op basis van ervaring, expertise en ideologie. Dat terwijl recent onderzoek van Lopes en Meerman (2015) heeft aangetoond dat juist het maken van besluiten op basis van theorie en onderzoek, kennis creëren over de effectiviteit van het HRM-beleid.
Door de complexiteit van HRM-vraagstukken wordt er van een HRM’er verwacht dat hij enerzijds de praktijk begrijpt en anderzijds op de hoogte is van de wetenschappelijke kennis over het vakgebied. De uitdaging is om deze twee te combineren en ervoor te zorgen dat wetenschappelijke kennis kan bijdragen aan het verbeteren van de praktijk. Onderzoekend werken kan hiervoor de uitkomst bieden. Onderzoek kan helpen inzicht te verkrijgen in de effecten van een HRM-beleid. Een ander voordeel van onderzoek is dat het kan bijdragen aan de professionele ontwikkeling van medewerkers door inzicht te bieden in werkwijzen.
Volgens Lopes en Meerman (2015) kan onderzoekend werken op twee manieren worden benaderd, namelijk door ‘kennis nemen’ en ‘kennis maken’. Waar kennis nemen zich richt op het vertalen van wetenschappelijke kennis naar een praktijksituatie, ligt de nadruk bij kennis maken op het zelf uitvoeren van onderzoek. Bij kennis nemen zou je kunnen denken aan het gebruiken van onderzoeksresultaten bij het ontwikkelen of verbeteren van een bepaalde HR-interventie, zoals een beoordelingssysteem. Een voorbeeld van kennis maken is het toetsen van de effecten van een bepaalde training. Onderzoekend werken kan als instrument ingezet worden op verschillende niveaus, zoals individueel, team en organisatieniveau. Hierdoor kan op grote schaal inzicht verkregen worden in de effectiviteit van HR-interventies en werkwijzen van medewerkers. De uitkomsten van onderzoek kunnen uiteindelijk gebruikt worden voor verbeteringen in de praktijk.
