Het wordt steeds gekker met die toeristen. Roept een mens: kijk die ouwe aap in de boom. Hoezo oud? Ik ben in de bloei van mijn leven, het draait hier om mij. Wie denkt ze wel niet wie ze is?
Kijk, dat jullie makkelijk iemand afschrijven en oud noemen, betekent niet dat ik een ouwe aap ben. Leeftijd is niet belangrijk. Het gaat erom wat je rol in de groep is. Ik kan jullie ook maar niet begrijpen, je bent afgeschreven, onvolwassen, onervaren, overrijp, speels of afgestompt, maar je bent bijna nooit goed. Minder dan de helft van je leven mag je een rol van betekenis spelen. De andere helft ben je te jong, weet je niks, kun je niks, stel je alleen maar domme vragen of ben je gereduceerd tot een ouwe zeur, inflexibel, die te weinig vragen stelt en alles zelf beter weet.
Ik moet er niet aan denken, ik maak gewoon misbruik van de peuters en bejaarden. Als het hier weer eens uit de hand loopt met de mannen en ik denk ‘hier wil ik mijn handen niet aan branden’, dan schuif ik gewoon een van de oudere dames naar voren om dat bosvarkentje te wassen. Die dames hebben dat veel beter in de vingers om die mannen te sussen als ze op ontploffen staan. En als het dan toch uit de hand loopt: dat omaatje slaan ze toch niet in elkaar, terwijl als ik op die plek zat ik klappen zou moeten incasseren. Als ik een plek aan de termietenheuvel wil en de mannen zitten in de weg, dan schuif ik mijn jongste naar voren. Die krijgt het met zijn jengelend gekrijs en onschuldig kopje wel voor elkaar om een plekje te veroveren en ik schuif er dan als moeder achteraan, je kunt ze immers niet alleen laten.
Je moet gewoon ieder zijn capaciteiten waarderen, benutten en misbruiken. Niemand is te jong of te oud, iedereen heeft zijn toegevoegde waarde. Jullie hebben een te groot leeftijds- en generatiebewustzijn. Jullie proberen alles in hokjes te stoppen, maar daardoor maak je het jezelf erg lastig. Hier loopt alles door elkaar heen. Soms weet ik niet wie moeder, dochter, tante, zoon of vader is. Lekker belangrijk, als je maar weet wie je eigen kinderen zijn.
Maar voordat jullie het negatief maken, kijk gewoon eens wat dat jonge grut kan. Als ik een noot niet open krijg, blijven zij nog uren proberen en lukt het ze. Ze zoeken de grenzen op en leren steeds nieuwe dingen. En onze oudjes hebben vaak een geheugen dat ons regelmatig helpt: als er te weinig water is, weten zij het nog te vinden en als ik wormen heb, hoef ik maar te kijken welke bladeren zij eten. We zullen het hier niet redden als we niet van alles een beetje hebben.
Ach muzungu ik heb maar één tip voor je: koester alles wat anders is dan jezelf, of het nu ouder of jonger is, je kunt er altijd wat aan hebben.
Hakuna Matata
Driesje
