Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik nogal Bourgondisch ben. En voor diegenen die niet helemaal weten wat Bourgondisch eigenlijk echt betekent: ik hou te veel van eten en drinken en te weinig van sport. Dit heeft ertoe geleid dat sinds enkele jaren mijn gewicht me wat zwaar op de maag ligt.
Nou ja, eerlijk gezegd is het niet mijn gewicht en ‘bietje bolle toet’ waar ik me wat druk over maak; ik ben namelijk best tevreden met hoe ik eruit zie en hoe ik me voel. Nee, het probleem zit hem in het feit dat ik natuurlijk echt wel weet dat die Bourgondische levenswijze in combinatie met een nogal druk persoonlijk en professioneel leven op termijn best wel een dingetje kan zijn. Ik heb een prachtige vrouw, lieve kinderen, fantastische vrienden, familie, collega’s en relaties, dus als het even kan zou ik het erg mooi vinden om daar nog minstens een jaar of 60 van te kunnen genieten. En als de techniek het toelaat op dat moment nog een stuk of 20-40 jaar eraan vast te plakken met de hulp van wat kunstmatige lichaamsonderdelen en intelligentie.
Maar dan moet ik natuurlijk wel goed voor mezelf zorgen, ook fysiek. Dus na jaren van uitstel en weten wat ik moet doen om van 88+ naar 88- te gaan, heb ik eind 2017 de stoute sportschoenen aangetrokken. Eerst even naar de sportarts geweest om een 0-meting te doen en te beoordelen hoe mijn basisconditie eigenlijk was. Dit leidde tot een vrij lachwekkend gesprek overigens, waarbij de arts mij vroeg: ‘Beste mijnheer Driessen, wat vindt u eigenlijk zelf van uw conditie?’, waarop ik antwoordde: ‘Nou dokter, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik gebruik hem namelijk nooit, dus grijp er in feite nooit op mis.’ Ontkenning is een krachtig instrument zullen we maar zeggen. Maar goed, na de sporttest werd duidelijk dat mijn basisconditie gewoonweg beroerd was. En aangezien ik van mezelf echt weet dat ik niet de ruggengraat heb om deze strijd alleen aan te gaan, heb ik een persoonlijke coach in de arm genomen. Vanaf dat moment ga ik twee keer in de week sporten met een personal trainer genaamd Maarten. Grote en vriendelijke vent, die ik in feite betaal om mij in elkaar te slaan met bokshandschoenen, af te matten in een gymzaal en me door de straten van Helmond op te jagen op neon-gekleurde sportschoenen met vering.
Als student van het fenomeen werkgeluk weet ik dat geluk volgt uit de combinatie van purpose en pleasure. Oftewel, je doet iets wat ertoe doet en wat je leuk vindt om te doen. Laat me heel duidelijk zijn: vooralsnog vind ik het sporten nog steeds niet echt leuk om te doen. Ik word er wel al wat beter in en vind het minder erg dan in het begin, maar veel pleasure haal ik er nog niet uit. Purpose wel, want mijn trainer blijft tegen me zeggen: Jeroen, alles wat je erin stopt haal je eruit. En eigenlijk geldt dat niet alleen voor het sporten, maar ook voor je leven in het algemeen. Als ondernemer weet ik inmiddels dat je heel veel kunt weten en voelen over van alles en nog wat, maar tot het moment dat je er echt iets mee doet, doet het er niet toe. Just do it, dan smaakt de BBQ na afloop extra lekker!
Binnen Driessen Groep is vitaliteit een actueel thema. In dat kader organiseren wij van maandag 14 t/m vrijdag 18 mei een ‘Vitaliteitsweek’ boordevol leuke activiteiten voor alle medewerkers. Van bootcamp voor en door collega’s, een extra gezond lunchaanbod, workshops ‘Van druk naar geluk’ en ‘Bescherm je grenzen’ tot de start van de zes weken durende stappenchallenge.
