Ik heb twee linkerhanden. Altijd al gehad. Op de basisschool brak me altijd het angstzweet uit als knutseljuf T. op bezoek kwam om ons een uur of twee te kwellen met handenarbeid. De vruchten van deze lessen waren niet om aan te zien; een asbak van klei voor opa die werkelijk geen enkele vorm had, een gebreide kerstbal die de naam bal niet verdient of een werkelijk wanstaltige tekening van een voetballend poppetje.
En nu we het toch over voetbal hebben; ik heb ook twee linkervoeten. Ook altijd al gehad. Hoewel in tegenstelling tot de handenarbeid ik voetbal erg leuk vond om te doen, waren de vruchten daarvan vaak ook niet om aan te zien. Als ik er nu eens goed over nadenk, zat er wel een overeenkomst tussen mijn beperkte voetbal- en handenarbeid-skills. In mijn hoofd bedacht ik de mooiste creaties, maar mijn lijf kreeg het niet voor elkaar om deze creaties uit te voeren.
Gelukkig bleken er anderen te zijn die juist veel beter zijn in het maken van dingen in plaats van bedenken van dingen. Bij handenarbeid zochten ik en een vriendje elkaar altijd op, omdat we hadden ontdekt dat we elkaar prachtig aanvulden als knutselduo; ik bedacht de creatie, hij maakte het. Op individuele opdrachten scoorden we allebei dikke onvoldoendes, op onze gezamenlijke opdrachten blonken we uit. Op het voetbalveld was het eigenlijk niet anders; als laatste man had ik, in het belang van ons allen, zo min mogelijk de bal, maar kon iedereen wel horen wat ik allemaal te vertellen had. Want op een of andere manier zat dat talent er juist al vroeg in bij mij. Sterker nog, ik heb van mijn ouders begrepen dat ik als klein menneke pas rond de twee jaar begon met lopen, maar ik al rond de 8 maanden begon met praten. En daarmee nooit ben opgehouden, maar dat even terzijde.
Als deze column verschijnt rond 1 april 2013 bestaat Driessen 20 jaar. En hebben we een jaar van enorm verbouwen achter de rug. Een jaar lang hebben tientallen bouwvakkers, architecten, installateurs en andere handige gasten keihard gewerkt aan de indrukwekkende verbouwing van ons pand. En omdat we hartstikke trots zijn op het resultaat, zullen we dit jaar de nodige symposia, trainingen en activiteiten organiseren in ons vernieuwde pand, zodat u op een professionele en persoonlijke wijze kennis kunt maken met ons vernieuwde pand.
Een uitbreiding van ons pand die overigens hard nodig was, omdat ik en mijn collega’s steeds weer nieuwe dingen en HRM-diensten hebben bedacht die onze klanten en relaties kunnen helpen bij het beste uit hun mensen te halen. Ik heb het gevoel dat ik in de positie zit, waarin ik kan doen waar ik goed in ben, net zoals veel van mijn collega’s. En dat is het mooiste wat er is. Want hoewel de ideale mens helaas niet bestaat, geloof ik er wel in dat het ideale team bestaat. Hoewel er altijd ruimte is tot verbetering, denk ik dat we als Driessen afgelopen jaar dicht bij ‘het ideale team’ hebben gezeten; de klanttevredenheid is gestegen naar 7,9, onze payroll-medewerkers beoordelen ons met een 7,5 en we zijn, in crisistijd, gegroeid met bijna 25% naar een omzet van meer dan €100.000.000. Als de door ons gesponsorde voetbalclubs PSV en Helmond Sport nou ook nog kampioen worden, dan is het bewijs geleverd; doen waar je goed in bent, is het beste wat je kunt doen.
Drs. Jeroen Driessen
jeroen.driessen@driessen.nl
directeur
