Mijn dochters zijn 12 en 14 jaar oud en ergeren zich regelmatig kapot aan mij. Mijn muziekkeuze is stom, mijn grapjes zijn flauw, mijn haren worden te grijs en mijn algehele staat van aanwezigheid werkt hen zo nu en dan enorm op de zenuwen.
Maar waar ze vooral gek van worden, is van mijn geklungel met telefoons. Ik ben er niet zo handig mee en ik heb ook niet het geduld en de interesse om me erin te verdiepen. Als het maar lekker eenvoudig werkt en doet wat het moet doen, ben ik een tevreden mens. Mijn dochters weten dan ook binnen de kortste keren veel meer van dat ding dan ik. Maakt me overigens niets uit, want dan hoef ik me er niet zelf in te verdiepen en leer ik toch wat gebruikstips en -trucs van hen. Zo liet mijn jongste dochter onlangs weten dat het echt belachelijk was dat ik zóveel apps en sites open had staan in mijn telefoon, terwijl ik ze niet gebruikte. ‘Paaaaap, die sites moet je echt allemaal afsluiten, want dat vreet energie, gaat je phone langzamer van werken en zorgt ervoor dat je batterij supersnel leeg gaat!’, aldus mijn met haar ogen rollende schat van een dochter.
Tja, daar had ze wel een punt. Ik vergeet vaak mijn telefoon even te verlossen van al die openstaande taken, apps en sites. En ik kan me goed voorstellen dat die daar hartstikke moe van wordt. Datzelfde geldt namelijk ook voor mijzelf en wellicht voor mensen in het algemeen. Ik heb de neiging om veel taken in mijn werkgeheugen open te laten staan en niet af te sluiten. Ik heb het vaak zelf niet in de gaten, maar net als bij die telefoon van mij zit mijn hoofd en hart constant vol met allerlei gedachtes, gevoelens, ideeën, taken en nog veel meer. Niet op de voorgrond, maar ze draaien op de achtergrond lekker door. Stiekem denk ik dat dit best veel energie kost en de mentale batterij sneller leeg trekt dan nodig zou zijn. En in coronatijd is dit wellicht nog wel meer het geval dan normaal. Het is inmiddels gelukkig niet meer zo dat corona de hele dag op de voorgrond in mijn hersenpan aanwezig is, maar op de achtergrond draait ook dit zeker door.
Daarom ben ik ontzettend blij dat ik binnenkort twee weken op vakantie ga. Niet vliegen, ver rijden en mezelf verdiepen in de lokale regels en getwijfel over wat wel of niet kan, mag en moet. Nee, heerlijk twee weken gewoon lekker naar Zeeland met het gezin. Twee uur rijden en chillen maar. Van terrasje naar terrasje fietsen, bbq’en, zand tussen mijn tenen laten glijden, potje badmintonnen met de meiden en een beetje lezen tussendoor met mijn stomme muziek erbij. Net als bij mijn telefoon even alle taken, gedachtes en afspraken weg swipen, zodat ik daarna met een opgeruimd werkgeheugen en volle batterij de tweede helft van 2020 beter, mooier en leuker kan maken dan die bizarre eerste helft. Ik wens jullie allemaal een heerlijke zomer toe!
Deze column is met toestemming overgenomen en eerder gepubliceerd op www.coronakrant.nl., een initiatief van Driessen Groep.
