Half juli, komkommertijd…. En dat terwijl de schoolvakantie hier in het zuiden zelfs nog een week op zich laat wachten. Al sinds jaar en dag kent de zomer een periode dat alleen het hoogstnodige op de werkvloer gedaan wordt. Belangrijke beslissingen, meetings of projecten worden vaak op een laag pitje gezet en in september pas weer opgepakt. Wat niet wil zeggen dat medewerkers zich vervelen natuurlijk.
Doordat zij werkzaamheden van vakantiegangers overnemen, kunnen ze zelfs meer werkdruk ervaren. Maar wanneer ik aan een aantal ontwikkelingen denk die we momenteel in onze samenleving zien, vraag ik me ineens af of de komkommertijd er over 10 of 20 jaar nog wel is?
Jarenlang was het heel gebruikelijk dat in de zomer 6 weken lang (gekoppeld aan schoolvakanties) alles stil lag. Zeker toen er nog geen sprake was van spreiding van de schoolvakanties. Tel daar ook de bouwvak en het zomerreces in de politiek bij op. Tot slot werd in 1986 ook nog de vakantiespreiding ingevoerd, waardoor deze periode van komkommertijd er alleen maar langer op werd. Nederland lijkt wel 2 maanden pauze te nemen.
Maar nu zien we een aantal ontwikkelingen die ervoor zorgen dat steeds meer zaken, diensten, bedrijven, openbaar vervoer, winkels of zelfs sportscholen eigenlijk dag en nacht door gaan. Onze samenleving wordt steeds meer een 24/7 maatschappij, zowel online als offline. Hoe verhoudt zich dat dan eigenlijk tot die lange zomerperiode waarin veel stil lijkt te vallen? De eerste verschuivingen kunnen we trouwens al een paar jaar merken, hoeveel mensen blijven niet (in meerdere of mindere mate) inmiddels tijdens hun vakantie al meer verbonden met het werk sinds de opkomst van alle online mogelijkheden.
In het onderwijs zien we inmiddels ook meer ontwikkelingen in dit straatje. Al sinds 2011 doen 11 basisscholen mee aan een pilot waarbij scholen de hele zomer open zijn en ouders zelf hun vakantie kunnen bepalen. Deze pilot is onlangs verlengd tot 2018 en zelfs uitgebreid naar 20 scholen in het land. Dat heeft nogal wat gevolgen, zowel organisatorisch als onderwijskundig. Ik kan me voorstellen dat zo’n ommezwaai de nodige haken en ogen kent, maar wordt dit de nieuwe toekomst als de kinderziekten verdwenen zijn?
Zo zijn er vast nog meer ontwikkelingen gaande, maar deze schoten me als eerste te binnen. Met als gevolg dat ik me inderdaad ging afvragen ‘betekent dat dan het einde van het bestaan van de komkommertijd?’. Ben ik de enige die daar zo benieuwd naar is?
