U kent er vast ook wel één: zo’n onverbeterlijke rasoptimist. Zo’n persoon die in iedere hachelijke situatie de mogelijkheden ziet en benoemt, waar alle anderen de bui zien hangen. Irritant hè? Tot mijn grote schrik begin ik echter steeds meer tot het besef te komen dat ikzelf wel eens tot deze categorie van ‘glas is altijd halfvol’-types zou kunnen behoren. In de figuurlijke zin overigens, want u begrijpt vast dat tijdens bepaalde feestelijke gelegenheden mijn glas ook wel eens sneller leeg is dan verwacht. Maar vanwaar dit stukje zelfreflectie?
Als je de media, politici, man op de straat en vrijwel iedere andere Nederlander mag geloven, dan zitten we met zijn allen midden in de zondvloed. We zitten in een crisis die zijn weerga niet kent. Een crisis die iedereen achteraf kan verklaren, maar vooraf niemand heeft zien aankomen. Een crisis ook die ons allemaal raakt. Hoe? Dat hoef ik u vast niet te vertellen, aangezien het werkelijk onmogelijk is om te ontsnappen aan alle kommer en kwel. En begrijp me niet verkeerd: ook ik maak me wel degelijk zorgen over de ontwikkelingen in de wereld en wat deze betekenen voor onze klanten, ons bedrijf, onze medewerkers, mijn familie, vrienden en kennissen. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat er juist nu de winst te behalen is. Nu is de tijd aangebroken voor u en ons, als HRM-professional en HRM-dienstverlener, om onszelf te bewijzen. Of dit gevoel terecht is valt natuurlijk nog te bezien, maar ik ben in ieder geval gesterkt door de kennis die ik op heb weten te duikelen op de digitale encyclopedie van Internet, Wikipedia. ‘Een crisis is een zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel (van welke aard dan ook) ernstig verstoord raakt. Het woord ‘crisis’ heeft in de dagelijkse spraak een negatieve lading. Van oorsprong is de term echter neutraal. Etymologisch komt het voort uit het (oud)Griekse werkwoord krinomai met de betekenissen scheiden, schiften, onderscheiden, beslissen, beslechten, richten en oordelen. Zo bezien, is een crisis een ‘moment van de waarheid’, waarop een beslissing moet worden genomen die van grote invloed is op de toekomst.’
Dus dit is het dan: het ‘moment van de waarheid’. Wikipedia zegt ons een beslissing te nemen die van grote invloed is op onze toekomst. Mijn beslissing? Ik heb er eigenlijk schoon genoeg van. Ik ben crisis-moe. Ik wil er niks meer over horen. Maar hoe krijg ik dit voor elkaar?
Toen ik een mannetje van een jaar of 6 was, vond ik het ontzettend spannend om zo nu en dan scheldwoorden te gebruiken. Zonder precies te weten wat ze betekenden, maar het feit dat het niet mocht was leuk genoeg voor mij om het juist wel te doen. Mijn ouders hadden daar op een gegeven moment schoon genoeg van. De oplossing schitterde in al zijn eenvoud. Ik kreeg een vrijbriefje om iedere dag 5 minuten aan een stuk alle woorden te roepen die ik wilde. Na 2 keer was de lol eraf en was mijn omgeving volledig verlost van mijn spraakwater. Ik wil hierbij dit experimentje op u allen uitvoeren. U krijgt de rest van deze column om uw negatieve gevoelens over de crisis luidkeels te ventileren. En aangezien deze column maximaal 700 woorden mag omvatten, heeft u nog precies 101 woorden daarvoor tot uw beschikking. Ga uw gang
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Als het u helpt in uw verwerking van uw negatieve crisisgevoelens mag u zelfs uw 101 woorden persoonlijk met me delen via:ikbendecrisisbeu@driessen.nl. Klaar? Lucht het op? Mooi zo! Dan is vanaf nu ook uw glas weer halfvol. Proost!
