Werkgeluk wordt vaak beschouwd als de heilige graal voor organisaties, omdat je hiermee productieve, gemotiveerde en gelukkige medewerkers hebt die duurzaam inzetbaar zijn én blijven. Is werkgeluk maakbaar en kun je het trainen, of moet je domweg gewoon geluk hebben? Is het een zaak van de medewerker of heeft een werkgever hier ook een rol in? Kortom: wat kun je doen om meer werkgeluk te creëren? We spreken Dajo De Prins, auteur van het boek ‘Werkgeluk’.
In een tijd waarin de druk op medewerkers toeneemt en de balans tussen werk en privé steeds breekbaarder is, wordt werkgeluk belangrijker. Toch lijkt het idee om werkgeluk te trainen voor sommigen absurd. Dajo De Prins deelt deze mening.
“De gedachte dat je geluk kunt trainen is absurd!” Al in de eerste vijf minuten met de goedlachse Belgisch auteur wordt één ding duidelijk: hij gelooft niet in ‘happiness is a choice’. “Werkgeluk is niet zweverig. Het is niet afhankelijk van of je dankbaarheidsdagboekjes bijhoudt, een growth mindset hebt, een positieve focus hebt en of je gezond leeft. We moeten geluk ontdoen van zijn sprookjesachtige glans. Werkgeluk is geen schat en het werkleven is geen sprookje”, start hij een tikje fel zijn betoog. “Geluksoefeningen, geluksinterventies of wat de geluksindustrie ook heeft bedacht, het zet allemaal geen zoden aan de dijk. Dit soort raadgevingen zijn goed bedoeld, maar helpen niet. Ze zijn nergens op gebaseerd.” In zijn boek baseert hij zich op wetenschappelijk onderzoek.
“De term ‘trainen van werkgeluk’ suggereert dat werkgeluk iets is dat van buitenaf kan worden aangeleerd, zoals het aanleren van een nieuwe vaardigheid,” zegt De Prins. “Maar werkgeluk is een complex samenspel van individuele kenmerken, organisatiecultuur en externe omstandigheden. Het is niet zomaar iets wat je kunt ‘trainen’ in de traditionele zin van het woord.”
De Prins benadrukt dat werkgeluk niet kan worden gereduceerd tot een reeks van simpele oefeningen of trainingssessies. “Werkgeluk gaat dieper dan oppervlakkige tevredenheid,” legt hij uit. “Werkgeluk bestaat uit werktevredenheid, werkplezier, gedrevenheid en zinvolheid.”
Als werkgeluk niet kan worden getraind zoals een vaardigheid, wat kunnen HR-professionals dan doen om een omgeving te creëren waarin werkgeluk floreert?
“Een werkgever heeft een grote verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat zijn medewerkers geluk ervaren. Hij moet ervoor zorgen dat alle omstandigheden aanwezig zijn om werkgelukkiger te worden. Maar een medewerker zelf heeft hier ook grote invloed op. Hij moet weten hoe hij scoort op de vier componenten: werktevredenheid, werkplezier, gedrevenheid en zinvolheid.”
Volgens De Prins begint dit met het creëren van een positieve organisatiecultuur. “Een cultuur die openstaat voor feedback, die transparantie waardeert en die een gevoel van inclusie bevordert, legt een sterke basis voor werkgeluk,” zegt hij. “Een van de tips die ik medewerkers meegeef, is het craften van je ideale baan. In een gesprek met HR moeten de mogelijkheden en functies binnen de organisatie helder worden.” Dit vraagt van HR en management om goede gesprekstechnieken.
Tot slot benadrukt De Prins het belang van een goed samenspel. “Werkgeluk is niet alleen de verantwoordelijkheid van de individuele medewerker of van de HR-afdeling,” zegt hij. “Het vereist een gezamenlijke inspanning van zowel de werkgever als de medewerker.”
