In een tijd waarin je als mens toegang hebt tot een vrijwel onbeperkt aantal keuzes op allerlei vlakken, is er één competentie die persoonlijk en professioneel gezien steeds belangrijker wordt: kiezen. Want hoewel het lijkt of je van ‘keuzes’ gelukkig wordt, is ‘kiezen’ vaak ontzettend moeilijk. Onderzoek wijst dan ook uit dat kiezen veelal voelt als verliezen. Hoe groter het aantal keuzeopties, hoe moeilijker de keuze en hoe minder mensen uiteindelijk ook daadwerkelijk kiezen.
Het is al moeilijk om een goede en gefundeerde keuze te maken tussen twee partijen in verkiezingstijd, maar hoe moet ik dit in hemelsnaam doen als ik tussen 20 partijen kan kiezen? Je kunt van mij als burger toch niet verwachten dat ik hier de tijd, inhoudelijke kennis en competenties voor heb? En dus kies ik op basis van gevoel, de persoon en de wijze waarop hij of zij de boodschap brengt. Of, erger nog, ik kies niet meer. Dat heeft niks met onwil of desinteresse te maken, ik kan het gewoonweg niet.
Deze overvloed aan keuzes doet zich niet alleen in ons persoonlijke leven voor. Ook professioneel gezien is er iedere dag meer te kiezen. Organisaties hebben, net als mensen, nou eenmaal geen onbeperkt budget en tijd is schaars. Dus moeten zij zichzelf steeds vaker dwingen om keuzes te maken. Op welke markt gaan we ons richten en waarop juist niet? Welke diensten leveren we? Wat doen we zelf en wat besteden we uit?
Mijn gevoel is dat met name die laatste vraag steeds belangrijker wordt. In het verleden zorgden publieke organisaties en commerciële bedrijven er vooral voor dat hun klanten, leerlingen, cliënten en burgers via hen toegang kregen tot een schaars goed. Tegenwoordig is de functie van steeds meer organisaties het vergemakkelijken en overzichtelijk maken van de keuze voor hun klanten in een wereld waarin producten, diensten en resources in overvloed toegankelijk zijn voor vrijwel iedereen.
In plaats van de hele avond zelf naar liedjes te zoeken op Spotify, kies ik ervoor dit voor mij te laten doen door een (echte en/of digitale) DJ waarvan ik weet dat die daar goed in is, dit leuk vindt en er de tijd voor heeft. In plaats van alle verkiezingsprogramma’s door te nemen, vul ik de kieswijzer in zodat ik (als het goed is) weet welke partij het dichtste aansluit bij mijn algemene gevoel. In plaats van dat een leraar de toegang tot kennis is, verschuift zijn rol naar het in staat stellen van leerlingen om te kunnen omgaan met de enorme hoeveelheden openbaar beschikbare kennis.
Net zoals een curator van een museum een samenhangende en overzichtelijke collectie samenstelt voor zijn bezoekers uit een ontelbare hoeveelheid kunstschatten, helpt een goede (echte en/of digitale) recruiter of intercedent uit die onmetelijke openbaar beschikbare hoeveelheid CV’s en LinkedInprofielen het ideale team te vormen voor de opdrachtgever. Niet omdat die opdrachtgever dit niet zelf zou kunnen, maar omdat die opdrachtgever er bewust voor kiest om het niet zelf te doen. Want dat je iets kan, wil nog niet zeggen dat je het ook moet doen, toch?
Dit alles betekent dat het vinden, selecteren en bouwen van een sterk (partner)netwerk voor organisaties steeds belangrijker wordt. Het gaat er niet zozeer om dat je als organisatie groot genoeg bent om alles zelf in huis te hebben, maar dat je het zo organiseert dat je toegang hebt tot alles wat je nodig hebt binnen een wendbaar, sterk en vertrouwd netwerk. Daarom kiezen we er bij Driessen voor om te groeien van een ‘Goed Bekend familiebedrijf’ naar een ‘Goed Bekende familie van bedrijven’. En hopelijk blijven door deze keuze onze klanten ook voor Driessen kiezen, nu en in de toekomst!
