Mensen die een frisse kijk op het HR-vak hebben, vernieuwende strategieën toepassen en het anders dan anderen durven te doen. Dát zijn kleurrijke HRM’ers. In deze rubriek bieden we hen een podium. Dit keer vertellen Amber Kersten (24, PhD-kandidaat Tilburg University en TNO) en Maureen Cimmermans (25, HRM Consultant bij Reijn) over het vakgebied waar zij elke dag weer blij van worden.
Maureen: “Ik volg op dit moment een traineeship bij Reijn. Heel fijn om op deze manier werkervaring op te doen. Ik was altijd al nieuwsgierig naar hoe een organisatie reilt en zeilt. Ook heb ik altijd al geweten dat ik iets met mensen wilde doen. Ik kwam dus al snel bij het vak HRM. Ik vind overigens het theoretische aspect nog steeds heel interessant, sterker nog ik zou er wel meer tijd voor willen maken.”
Amber: “Op de universiteit is mijn interesse voor onderzoek aangewakkerd. Toen ik in 2020 afstudeerde, ben ik eerst blijven ‘plakken’ en heb ik werkgroepen begeleid. Daarna kon ik een PhD gaan doen. Of ik nooit getwijfeld heb om meer praktijkgericht aan de slag te gaan? Ja, wel eens. Maar ik denk dat het mijn kracht is om bruggen te slaan tussen wetenschap en praktijk. Ik vind het belangrijk dat we als wetenschappers om tafel gaan met het werkveld en niet vanuit een ivoren toren te werken. Mijn ideale baan bevindt zich ook midden in het speelveld tussen onderzoek en praktijk.”
Amber: “Door events te organiseren waar je elkaar ontmoet. Maar ook door een praktische doorvertaling te maken van je onderzoek. Voor veel wetenschappers stopt het werk als ze een onderzoek afronden. Maar dan begint het volgens mij juist! Dan moet er iets mee gebeuren op de werkvloer. Waarom iets onderzoeken als er in de praktijk niets met je bevindingen gebeurt? Dat is echt niet van deze tijd.”
Amber: “Ik richt me op inclusief werkgeverschap. En dan met name op kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt. Denk bijvoorbeeld aan mensen met een fysieke beperking of mensen die laaggeschoold óf langdurig werkloos zijn. Maar denk ook aan vluchtelingen of mensen met een migratieachtergrond. Ik wil weten waarom deze potentiële talenten vaak structureel langs de zijlaan staan. Tot nu toe werd er met name ingezoomd op: wat kan het individu veranderen? Het uitgangspunt is dan: er is iets niet goed aan jou en dat moeten we veranderen of verbeteren. Ik draai het liever om. Ik kijk naar de rol van de werkgever. Waarom nemen werkgevers mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt niet snel aan? En wat hebben zij nodig om dit wél te doen?”
Amber: “Wat tot nu toe uit mijn onderzoek blijkt, is dat betrokkenheid vanuit het management noodzakelijk is. Verder helpt het als organisaties hier meer data over verzamelen, zodat ze inzichtelijk krijgen wat er goed gaat en wat minder. Hoe lang blijven deze mensen ‘hangen’? Waarom verlaten ze het bedrijf? Dat soort gegevens kunnen je helpen. Verder is een positieve blik belangrijk. Kijk naar wat mensen en organisaties juist wél kunnen.”
Maureen: “Ik merk dat organisaties nog vaak in dezelfde vijver vissen. Dat is aan de ene kant logisch, maar het maakt de ruimte voor inclusie beperkt. Ik zie gelukkig ook lichtpuntjes. Zoals gemeenten die werkervaringsplekken bieden. Ook bij de werving en selectie durven HRM’ers steeds meer met een brede blik naar de arbeidsmarkt te kijken. Nodig niet vijf mensen uit die aan het eisenlijstje voldoen, maar voer ook gesprekken met potentieel talent. Geef hen de mogelijkheid zich te ontwikkelen. Wat hierin heel belangrijk is, is dat er tijd wordt ingeruimd voor inclusiviteit, anders verdwijnt het al snel naar de achtergrond.”
Maureen: “Als je talent niet de ruimte geeft, dan verandert er niets. Als je flexibel en wendbaar wilt zijn als organisatie, dan moet je kennis in huis halen die je nog niet hebt.”
Amber: “Werkgevers willen graag weten wat het hen oplevert. Nou, die frisse blik dus. Ik hoorde onlangs dat een werkgever een medewerker met een beperking had aangenomen. Die persoon stelde veel vragen en keek heel anders naar bestaande processen. Het beantwoorden van die vragen kostte tijd, maar het leverde de organisatie ook nieuwe inzichten op.”
Maureen: “Ik denk dat HR steeds meer een management-vakgebied wordt. Nu ligt de focus soms nog, van huis uit, te veel op het administratieve stukje. Door automatisering kan de aandacht ergens anders heen. Als HR-specialist kun je bepalende keuzes maken over vitaliteit, thuiswerken, inclusie en nog veel meer. Het zijn thema’s die hartstikke belangrijk zijn en de organisatie raken.”
