Als secretaris-generaal van de Verenigde Naties was Kofi Annan een enorme bron van inspiratie. Lucien Roijé, beleidsmedewerker bij Gemeente Maastricht, wilde niets liever dan hem opvolgen om zo bruggen te slaan tussen lidstaten en conflicten op te lossen. Misschien waren zijn dromen wat onrealistisch, maar volgens Lucien moet je ambities hebben.
Na gezondheidsproblemen richt de in Suriname geboren Lucien zich nu op veiligheid en leefbaarheid binnen de gemeente Maastricht. Als je Lucien spreekt, raak je bijna gehypnotiseerd door zijn enthousiasme over het publieke domein. De 53-jarige beleidsmedewerker werkt al meer dan 25 jaar voor de overheid. Via de provincie Noord-Holland en de gemeente Amsterdam is hij ‘door de liefde’ in Limburg beland. “De gemeente Maastricht is een stuk kleiner dan de gemeente Amsterdam, maar zeker niet minder professioneel”, volgens Lucien.
Geluk in zijn werk haalt Lucien uit intermenselijk contact, openheid en eerlijkheid. Ook autonomie is belangrijk voor zijn werkgeluk. “Bij de gemeente Maastricht is daar ruimte voor. Ik ben een professional en ben in staat om verantwoordelijkheid te dragen. Mijn manager vertrouwt hierop.” Gevraagd naar een voorbeeld noemt Lucien een presentatie voor de Raad en burgers. “Mijn manager vertrouwt me en gaat niet mee om me te controleren. De volgende ochtend belt hij me wel direct om te vragen hoe het is gegaan. Oprechte interesse, fantastisch toch? Daar krijg ik energie van!” Hij vervolgt: “Maar als het niet goed was gegaan had hij me ook gesteund. Dat zijn managers waar ik gelukkig van word. Een manager die achter je staat en waar de deur altijd openstaat als er iets is.”
Lucien heeft in het verleden te maken gehad met minder prettige ervaringen op de werkvloer. “Je probeert erboven te staan, maar dat is niet altijd eenvoudig. Dan is het beter om te kiezen voor geluk en iets anders te zoeken. Qua salaris ging ik er fors op achteruit, maar geld is ook niet alles.” Inmiddels heeft Lucien dit achter zich gelaten en nog steeds voert hij de regie over zijn loopbaan. Met zijn 53 jaar beseft hij dat hij niet meer aan het begin van zijn carrière staat. “Maar er zijn genoeg jongeren die zich wel op dat punt bevinden. Als overheid hebben wij de taak om jongeren ervaring op te laten doen.” Als ervaren beleidsmedewerker speelt hij graag een rol in het laten groeien van jongeren. “En zelf kun je hier ook veel van leren. Denk bijvoorbeeld aan digitale veiligheid, daar weet ik veel minder van. Zo vul je elkaar aan.”
Meer lezen? Het volledige artikel staat in de publicatie Werkgeluk van Driessen. Deze is kosteloos aan te vragen voor leidinggevenden en HRM’ers in de publieke sector via www.werkgeluk.nl.
