Afgelopen week zijn we opgeschrikt met beelden van Pierre Plissonnier en Xavier Broseta, de directeur en hoofd personeelszaken bij Air France, die aangevallen zijn door hun eigen medewerkers. Op foto’s en film is te zien hoe de medewerkers de twee belagen na de door hen aangekondigde ontslagronde.
Het is opvallend dat juist het hoofd personeelszaken aangevallen wordt. Wat zou de rol van HRM kunnen zijn bij zulke ingrijpende maatregelen?
De afdeling HRM staat vaak tussen directie en personeel in. Enerzijds wordt er van de directie verwacht dat HRM alle personeelszaken goed regelt, informatie verschaft over het wel en wee van medewerkers en inzicht geeft in hun functioneren. Sommige HRM-afdelingen worden gezien als een strategische partner die het management kan voorzien van organisatieadvies. Hier wringt nu juist de schoen. Het personeel verwacht namelijk dat ze bij HRM terecht kunnen bij problemen in de werksfeer. Dat HRM een rol neemt in hun ontwikkeling of salariëring. Maar ook dat HRM vecht voor het behoud van banen en uren. Hoewel deze wens niet altijd terecht is, bevindt HRM zich wel in dit speelveld. Dit kan leiden tot wrijving als het personeel het idee heeft dat HRM voornamelijk de belangen van het management dient.
Inmiddels is Xavier Broseta vervangen en bemoeit de Franse regering zich actief met de ontslagen bij Air France. Nu is Nederland geen Frankrijk en kennen we zeker niet de actie-/stakingscultuur van Frankrijk, maar toch kunnen ook HRM’ers in Nederland hier hun lessen uit trekken. HRM opereert namelijk vaak vanuit de staf en hierdoor bestaat het gevaar dat de aansluiting met de medewerkers verloren raakt.
Bron: NU.nl, Financieel Dagblad
