We kunnen een nieuw hoofdstuk toevoegen aan alle onduidelijkheden rondom arbeidsrechtelijke relaties. Een opvallende uitspraak van de California Labor Commission, de overheidsinstantie die arbeidsrechten onderzoekt, kan namelijk verregaande gevolgen hebben voor de taxi-app Uber. Door de uitspraak moeten Uber-chauffeurs gezien worden als medewerkers van het bedrijf. Nu wordt Uber nog gezien als logistiek softwarebedrijf, dus een bemiddelaar tussen zelfstandige chauffeurs (zzp’ers) en klanten. Maar zien we zo’n zelfde discussie ook niet in eigen land met PostNL?
De concrete aanleiding bij Uber was een taxichauffeuse uit San Francisco die een claim indiende. De commissie stelt dat Uber betrokken is bij elk aspect van de operatie. Het bedrijf gedraagt zich blijkbaar op een heel aantal punten wel degelijk als werkgever. Om die reden zou het gezien moeten worden als een transportbedrijf en daarbij moeten zij zich aan andere regels houden. Het bedrijf lijkt op organisatieniveau beoordeeld om vast te stellen welke arbeidsrelaties van toepassing zijn. Daarbij is de nieuwe alternatieve aanpak van Uber dus gespiegeld aan al bestaande organisatiemodellen. Uber is het er niet mee eens en gaat in beroep tegen het besluit.
In een reactie benadrukte Uber overigens dat de uitspraak niet-bindend is en slechts van toepassing is op de betrokken chauffeuse. Wanneer hier een precedentwerking vanuit zou gaan voor alle chauffeurs in Californië – de thuisbasis van Uber – zou deze uitspraak natuurlijk aanzienlijke gevolgen hebben voor het verdienmodel van Uber.
Zien we hier niet een aantal overeenkomsten met alle felle geluiden in ons eigen land rondom PostNL? Pakketbezorgers willen PostNL voor de rechter slepen, omdat zij van mening zijn dat ze jarenlang ongewild als ‘ondernemer’ werden behandeld. Inmiddels heeft PostNL ook aangegeven een deel van de zelfstandige pakketbezorgers in vaste loondienst te willen nemen. Het bedrijf komt daarmee tegemoet aan alle kritiek en de maatschappelijke discussie of het wel echt zelfstandigen zijn. Het laatste woord zal er nog niet over gezegd zijn…
Blijkbaar is Nederland niet het enige land dat op dit moment moeite heeft met de veranderende arbeidsrelaties en zien we een wereldwijde worsteling. Ook de politiek buigt zich al maanden over de positie van zelfstandigen: zien we zzp’ers als ‘schijnzelfstandigen’ zonder rechten, of juist als oplossing om te komen tot een flexibelere arbeidsmarkt? Of ligt het antwoord in het midden? We zullen de oplossingen wellicht niet zo direct voor handen hebben, maar het mag wel duidelijk zijn dat het terecht een punt van aandacht is!
