De werkvloer en het huwelijk hebben meer overeenkomsten dan je denkt. Dit beweert Esther Perel, een van de bekendste relatietherapeuten ter wereld. Volgens haar verwachten we zowel van ons huwelijk als van ons werk veel te veel en zijn onze relaties op het werk net zo complex als onze liefdesrelaties. We hebben namelijk ons gevoelsleven geïntegreerd in ons werk.
We leven in een tijd van emotioneel kapitalisme. Zo willen we het optimale uit ons leven halen. Waarin we onszelf keer op keer afvragen of onze partner of onze baan nog wel aan onze verwachtingen voldoet. Zo verwachten we dat onze partner onze soulmate en minnaar is die je geborgenheid en intimiteit biedt en waar je vlotte en diepgaande gesprekken mee kunt voeren. We richten dit allemaal op één persoon. Terwijl dit vroeger meer verspreid was over diverse sociale netwerken, zoals nauwe familierelaties, kleine dorpen, kerk etc. Binnen deze gemeenschap vond je vaak je levenspartner. Door globalisering en digitalisering is er veel veranderd. Zo kan je nu je levenspartner overal ter wereld tegenkomen. En als we onze levenspartner gevonden hebben dan zijn we bij hem of haar op zoek naar bepaalde mate van ontwikkeling en groei.
In onze werkrelaties streven we onbewust dezelfde hoge doelen na als in onze liefdesrelaties. Volgens Perel hebben we onze relationele kant in de markteconomie gebracht en maken we daardoor ook op werkgebied een revolutie mee. Hierdoor is emotie en gevoel een belangrijk thema geworden op de werkvloer. Volgens Perel is werk, net zoals een liefdesrelatie, geëvolueerd volgens de piramide van Maslow. Werk moet ons, net zoals onze partner, voorzien in onze fysieke behoefte, zekerheid, sociale behoefte, erkenning en zelfontplooiing. Dit vraagt om een versterking van onze relationele skills. Want dit gaat helpen om, binnen ons huwelijk en op de werkvloer, onze behoeften te vervullen.
Elk mens, ieder systeem en iedere maatschappij heeft volgens Perel, hoe contrasterend dit misschien ook klinkt, twee dingen nodig: stabiliteit en verandering. Want als je te stabiel bent word je misschien te rigide en is er geen ruimte voor ontwikkeling. Je hebt soms periodes in je leven waarin je de vrijheid moet opzoeken om verandering teweeg te brengen. Maar als je juist teveel verandert dan mis je een anker en een bepaalde basis. Terwijl je juist in sommige periodes in je leven meer behoefte hebt aan een bepaalde houvast en stabiliteit. Hierbij draait het om een dynamisch evenwicht en is het belangrijk dat we accepteren dat we deze contrasterende behoeften hebben.
Zit je in een relatie -en of werkcrisis? Realiseer je dan dat we op deze twee gebieden een revolutie meemaken en maak eerst de balans voor jezelf op. Probeer als het kan je verwachtingen bij te stellen. En als dat niet voldoende is, stel jezelf dan de vraag hoe je meer verandering binnen je werk of relatie kan aanbrengen of juist op zoek bent naar meer stabiliteit? Kleine dingen kunnen al een verschil maken en als je dit voor jezelf duidelijk hebt is het belangrijk om het te uiten en bespreekbaar te maken met je partner of leidinggevende. Hierbij geldt wel de ‘wet van sinterklaas’, want als je niet aangeeft wat je verlangt, dan kan je ook niet verwachten dat je het krijgt.
Tot slot is het volgens mij belangrijk om te beseffen dat een andere, op het eerste oog betere baan waarbij je nog meer verdient vaak een beter idee lijkt, maar in de praktijk blijkt dat we daar niet per se gelukkiger van worden. In essentie draait het erom dat we vaker waarderen wat we hebben en tevreden zijn met onze partner- en werkrelatie, ‘count your blessings!’ En in sommige situaties werkt het ook gewoon beter als je minder verwachtingen hebt en de lat niet al te hoog legt, want dan word je ook niet teleurgesteld. Niet door je partner en ook niet door je leidinggevende…
