De toekomst van de zorgsector lijkt ongewis. Er is sprake van krapte op de arbeidsmarkt, de uitstroom van (jonge) medewerkers is behoorlijk en de werkdruk is hoog. Ook als HR-professional in de zorg, heb je met deze problematieken te ‘dealen’ en wordt er van je verwacht dat je in oplossingen denkt. Maar hoe dan?
Dat het niet zo eenvoudig is om met briljante oplossingen te komen, die eens en voor altijd rust brengen in de tent, kan Corine Remmers beamen. Als oud-bestuurder van Sint Jozef wonen en zorg kent zij de zorgsector van binnen en buiten. Toch lukte het haar om een noodzakelijke transitie tot stand te brengen met álle medewerkers, inclusief veel nieuwe collega’s.
Bij veel organisaties én HRM-afdelingen bestaat de wens om te veranderen; maar waarom bestaat die wens en waar begin je mee? Volgens Corine begint een dergelijke beweging met een heldere duiding én een door iedereen begrepen en doorleefde visie; een kapstok waaraan je alle plannen, besluiten en acties kunt ophangen en waarmee iedereen goed uit de voeten kan.
“Onze visie is een helder statement geworden dat heel eenvoudig samenvat waar we voor staan; zo eenvoudig dat het voor iedereen te begrijpen en toe te passen is; voor cliënten én medewerkers.”
Kenmerkend voor de visie van Corine is dat ze cliënten én medewerkers ziet als gewone mensen. Mensen die gewend zijn om na te denken over ingewikkelde onderwerpen, die in hun privéleven actief zijn in verenigingen en in staat zijn om met oplossingen te komen voor uiteenlopende problemen.
“We hebben in de afgelopen decennia professionele talenten en competenties versmald tot kennis- en vaardigheidsdiploma’s. Daarbij werden professionals overladen met regels, richtlijnen, protocollen en een versnipperde functiestructuur. Het resultaat is een enorme berg aan bureaucratie die belemmerend werkt en zorgt voor vertraging en soms zelfs ‘verlamming’ op de werkvloer.”
Als HR-professional heb je een belangrijke opdracht in het vinden en binden van medewerkers. Maar heb je je eigen rol hierin helder? Ben je vooral bezig met processen, procedures en ingewikkelde termen als ‘onboarden’, ‘recruitment’ en ‘human resources’? Of ben je dienend aan de medewerker, die ‘gewone’ mens? Draag je mensen voor in wie je gelooft? Ga je daarna met hen het gesprek aan over waarom zij het werk doen wat ze doen en waar ze tegenaan lopen? Durf jij te kijken buiten de ‘noodzakelijke’ functiebeschrijvingen om? Hierin ligt volgens Corine de uitdaging en een deel van de oplossing.
Volgens Corine gaat het bij het vinden en binden van medewerkers veelal om zien en gezien worden; oprechte aandacht en belangstelling. Belangrijke vragen hierbij zijn: Hoe wil je zelf gezien worden en wat wil je als mens én medewerker betekenen voor de ander?
Download de whitepaper ‘Het belang van een goede onboarding’ van Jeij als je onboarding succesvol in wil zetten in jouw organisatie.
“Door onze cliënten in het ‘verpleeghuis’ als gewone mensen te zien, konden we op een andere manier kijken naar het begrip ‘zorg’. Zorg blijkt slechts een klein onderdeel van de dag te zijn. Het (be)leven van een fijne dag was het belangrijkste doel en dit vraagt niet direct om zorgmedewerkers, juist niet! We gingen op zoek naar mensen die het fijn vinden iets voor een ander te betekenen. Een nieuwe populatie van mensen met talenten en ervaringen werd aangeboord. Zij zorgen er ook voor dat medewerkers met een zorgopleiding zich weer op hun passie en professie kunnen richten: zorg verlenen. De wervingscampagne werd een feest; zoveel leuke mensen met interessante achtergronden, levenservaring en talenten. We werden verrijkt met mensen uit andere sectoren, zoals de komkommerkwekerij, interieurarchitectuur en horeca. De rode draad in hun motivatie was dat ze iets voor een ander willen betekenen. We noemen ze ‘Medewerkers Leefplezier’ en voor deze functie bestaat nu een wachtlijst!
Door een ander te ZIEN, ontmoet je passie, kennis, kunde, verantwoordelijkheidsgevoel, betrokkenheid én goede ideeën. Ze liggen bijna voor het oprapen! Hier ben je als HR-professional naar op zoek. Veel zorgmedewerkers zijn nog onzichtbaar; zij worden bedolven onder de bureaucratie en we zien ze niet meer. Gun deze mensen aandacht en geef ze het vertrouwen dat ze in hun werk weer mens mogen zijn. Deze benadering geeft medewerkers vleugels.”
Lees ook de column over het tekort aan personeel in de zorg, meer mythe dan realiteit door Anouk ten Arve.
En angst voor slechte zorg? Die heeft Corine in haar aanpak niet gekend. “Onze aanpak blijkt een boost te geven aan een fijne laatste levensfase voor onze bewoners en huisgenoten, waar gekwalificeerde zorgmedewerkers mede de voorwaarden voor scheppen. Met z’n allen hebben we de gewenste verandering gerealiseerd en is het wonen en werken een stuk leuker geworden.”
