Ik ben een zekerheidszoeker. Graag heb ik jaar na jaar hetzelfde dak boven mijn hoofd, heb ik een lichtelijke voorkeur voor overmatig structureren en hou ik ervan om de controle te hebben. Daarnaast geeft het mij rust dat ik iedere maand verzekerd ben van een vast bedrag dat op mijn rekening bijgeschreven wordt. Dit gebeurt, omdat ik een vast contract heb. Daarentegen zie ik in mijn werk dat een tijdelijk of flexibel contract ook zeer goede voorwaarden kan bieden en heel passend kan zijn. Wil ik wel een vast contract of alleen een passend middel om een vast inkomen te hebben? Past mijn behoefte bij de politieke visie of past het bij mijn ‘millennial’ generatie?
Generatie Y (geboren tussen 1980 en 2000) kiest voor hun eigen werkgeluk in plaats van de zekerheid om voor een vaste werkgever aan de slag te gaan. Deze millennials willen werk doen dat bij hen past en waarin ze zichzelf kunnen zijn. Ze willen vrijheid, controle over hun eigen loopbaan en hebben nog weinig behoefte aan vastigheid. Dit blijkt ook uit cijfers: het aantal freelancers is in Nederland tussen 2014 en 2017 gestegen met 35%. Maar volgens Anouk Kemper (co-auteur van het boek Zeik niet zo: het echte leven van de millennial) werken zij ook zo hard, omdat vaste contracten nou eenmaal schaars zijn. “Je kan er niet de kantjes vanaf lopen of je ziek melden, omdat je anders eruit wordt geknikkerd.” Van de millennials met een vaste baan, geeft 40% aan van plan te zijn deze binnen 5 jaar op te zeggen om te gaan freelancen. En 60% staat open voor een nieuwe baan, zelfs als ze tevreden zijn met hun huidige werk.
Net wat ouder? Dan is een vaste basis belangrijker dan ooit. Er moeten luiers, eten en kleren gekocht worden voor de kinderen in plaats van bier en borrels in de kroeg. Ook wordt het krappe stadsappartement of eengezinswoning verruild voor een grotere woning. Een vast inkomen is dan wel zo prettig om al deze zaken te kunnen betalen. Enerzijds wordt op basis hiervan een passende hypotheek verstrekt, anderzijds biedt het een belangrijke betrouwbare basis. Van de 35-plussers ambieert slechts 23% om binnen 5 jaar voor zichzelf te beginnen. Zij hebben namelijk een hypotheek en rekeningen die betaald moeten worden, waardoor ze minder risico willen nemen. Vanuit deze invalshoek is een vast contract dus levensfase bepaald in plaats van generatie bepaald.
Het aantal medewerkers met een vast arbeidscontract, officieel genoemd een contract voor onbepaald tijd, is in de afgelopen 2 kwartalen van 2018 voor het eerst sinds 2009 sneller toegenomen dan het aantal medewerkers met een flexibel arbeidscontract. Dat geeft het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aan in de kamerbrief voortgang WWZ. Dit beeld past bij de steeds krappere arbeidsmarkt waarin werkgevers vaker een vast arbeidscontract aanbieden om medewerkers aan te trekken. Ook de politiek houdt zich al tijden bezig met het mogelijk maken van zekerheid voor de werknemer. De structureel dalende trend van het aandeel vaste arbeidscontracten in de afgelopen 2 decennia is namelijk nog niet gekeerd, geeft de kamerbrief WWZ aan. De politiek kijkt hierbij kritisch naar flexcontracten. Dit blijkt onder andere uit het wetsvoorstel Arbeidsmarkt in Balans. Flexibele contracten zouden slechts tijdelijk moeten zijn, want een vast contract lijkt nog steeds het uiteindelijke doel voor zowel politiek als voor het individu te zijn. Het biedt zekerheid.
Als 32-jarige ben ik een millennial. Ik zou dus weinig behoefte moeten hebben aan vastigheid en boven alles mijn werkgeluk kiezen. Ik vind alleen een vast inkomen erg prettig. Dit past dus helemaal niet bij mijn generatie, maar blijkbaar wel bij mijn levensfase. Graag heb ik vrijheid in mijn werk en kies ik bewust voor mijn eigen werkgeluk. Dit past juist weer wel bij mijn generatie en ook helemaal bij mij. Voor mij hoef ik dit niet per se bij dezelfde werkgever te vinden, al werk ik al 8 jaar bij Driessen. Boven alles ben ik enorm werkgelukkig. Dus ongeacht levensfase, generatie, een vast contract of een vast inkomen; het draait om werkgeluk. Dat wil iedereen toch?
